تغذیه مناسب سیب زمینی
سيب زمينی بعد از گندم و برنج به دليل داشتن نشاسته و پروتيين های مختلف يکی از محصولات استراتژيک با ارزش غذايی بالا است و از غذاهای مهم و اصلی مردم ايران است و به صورت پخته و تنوری , خمير , پوره , سرخ کرده ( چيپس و خلال ) و برای توليد نشاسته مصرف می گردد . سيب زمينی از محصولات فصل سرد است و ميانگين درجه حرارت مطلوب برای آن در حدود 20-10 درجه سانتی گراد است . بعد از رفع سرما و يخبندان هر چه زودتر کاشته می شود و برای سبز شدن درجه حرارت مطلوب 12 درجه سانتی گراد است . غده ها به سرما و يخبندان حساس هستند و بايد قبل از آغاز يخبندان های پاييزه يا زمستانه برداشت گردند . PH ( اسيديته ) مناسب آن 7-5/5 است و آستانه شوری آن ( EC ) 7/1 ميلی موس بر سانتی متر است . در يک دوره رشد به 500 تا 700 ميلی متر آب نياز دارد و زمان بحرانی آبياری و تغذيه از زمان استولون زدن و غده سازی که همان گلدهی است آغاز می شود و تا پايان گلدهی ادامه دارد . خاک دادن پای بوته ها ضروری است و سيب زمينی به خاک سبک با مواد آلی زياد و زهکشی و تهويه خوب نياز دارد . خوشبختانه سيب زمينی تنها محصولی است در ايران که متوسط عملکرد آن (20 تن در هکتار ) از متوسط عملکرد جهانی ( 17 تن در هکتار ) بيشتر است . در اکثر استانها از جمله اردبيل , آذربايجان , همدان , اصفهان و تهران کشت می گردد . اگر چه متوسط عملکرد ايران کمی بالاتر از متوسط جهانی است و کشورهای توسعه يافته عملکرد بيش از 40تن در هکتار را دارند ولی کشاورزانی در ايران هستند که بيش از 60 تن در هکتار محصول برمی دارند . اين کشاورزان دليل اصلی عملکرد بالای خود را رعايت مسائل به زراعی و به نژادی می دانند . لذا امکان افزايش ظرفيت توليد در ايران وجود دارد . در حال حاضر علت اصلی پايين بودن عملکرد و کيفيت و انبارمانی سيب زمينی را بايستی در مسائل به زراعی جستجو کرد و از ميان آن مسائل عمده ترين نقش را تغذيه گياه آنهم تغذيه متعادل و مناسب ايفا می کند . مصرف بی رويه و نامتعادل کودهای شيميايی و عدم استفاده از کودهای آلی در مزارع سيب زمينی سبب ظهور ناهنجاريهای تغذيه ای و کاهش کميت و کيفيت و انبارداري بد محصول می گردد . بعضی از کشاورزانی تا حدود يک تن در هکتار کود اوره مصرف می کنند که باعث ديررسی , رشد رويشی زياد و عدم غده بندی , طويل شدن استولون , رشد ثانويه و پوسيدگی ژله ای انتهايی و بدشکلی و سياه شدن غده می گردد و عدم مصرف کلسيم باعث زنگ زدگی در داخل غده ها می شود و عليرغم پتاس دوستی اين گياه و خواص بيشمار اين عناصر معمولا توسط کشاورزان کود پتاسيم مصرف نمی گردد . لذا برای رسيدن به شرايط مطلوب فرمول کودی زير بر اساس تحقيقات انجام شده در داخل و خارج از کشور و در نظرگرفتن نياز غذايی سيب زمينی توصيه می گردد .با توجه به اين که مزارع از نظر شرايط مختلف با هم تفاوت دارند , توصيه کودی ويژه پس از آزمون خاک و آب آبياری , توسط کارشناسان اين شرکت امکان پذير است .
در صورت کمبود کلسيم قابل جذب در خاک و يا در آب آبياری , مصرف خاکی نيترات کلسيم ( تروپيکوت ) به مقدار 75 کيلوگرم در هکتار در فاروها و کنار بوته ها در آغاز غده سازی ( شروع گلدهی ) لازم است و از مصرف برگی موثرتر است عليهذا بر اساس روش کاشت و سيستم آبياری می توان از شروع گلدهی تا دو هفته قبل از برداشت نيترات کلسيم ( کلسی نيت ) به غلظت 1 گرم در ليتر را مصرف برگی کرد .
توجه :
– تا قبل از سبزشدن و استقرار کامل گياه ( آبياری دوم ) از مصرف هر گونه کودی خودداری فرماييد .
– مصرف 10 تا 20 تن کود دامی پوسيده در عملکرد و کيفيت محصول نقش موثری دارد .
– فرمول کودی توصيه شده در کليه سيستمهای آبياری قطره ای , بارانی , دوار مرکزی ( Centerpivot ) , خطی و چرخدار و سيستم کود آبياری ( Fertigation ) قابل مصرف است .
– اگرچه در خاکهای آهکی و آب آبياری کشور کلسيم فراوان است ولی به علت حلاليت کم در دسترس گياه بخصوص غده ها قرار نمی گيرد و کيفيت و انبارمانی غده ها دچار مشکل می شود و در اينصورت مصرف تروپيکوت يا کلسی نيت توصيه می گردد .
– يادآوری می نمايد که کلسی نيت را نبايستی در يک تا نک با محلول های غلیظ حاوی فسفات و يا سولفات مخلوط کرد که ممکن است رسوب ايجاد کند توصيه می گردد در تانک های داگانه و يا در نوبت آبياری جداگانه مصرف نماييد.
