Sparganothis pilleriana Den. & Schiff
(Lep.:Tortricidae)
عرض بدن پروانه با بالهای باز 20 تا 24 و طول آن 10 تا 15 میلیمتر است. رنـگ آن متغیر، بالهای جلویی تقریبا مستطیلی شکل، به رنگ زرد روشن تا قهوهای اسـت. در قاعده بالها یک لکه و در طول آن سه نوارعرضی وجود دارد که دو نـوار اول مایـل و در وسط خمیده و نوار سومی راست است. این نوارهـا در نرهـا مـشخصتـر هـستند. بالهای عقبی خاکستری مایل به قهوهای است . تخمها بیضی به طـول 1.2 تا 1.3 و عرض 0.8 تا 0.9 میلیمتر، به رنگ سبز تیره که بـه تـدریج بـه زردی گراییـده و سرانجام به قهوهای مایل به خاکستری تبدیل میشود.رنگ لاروهای نوزاد زرد مایل به سبز، به طول حـدود 2 میلیمتـر، در انتهـای رشـد به رنگ خاکستری تا خاکستری مایل به سبز در آمده و طـول آنهـا نیـز تـا 25 میلیمتـر میرسد . شفیرهها در ابتدا سبز رنگ که به تدریج رنـگ آنهـا بـه قهـوهای تغییر مییابند .
زیستشناسی
این آفت در کلیه مناطق انتشار آن در ایـران تنهـا یـک نـسل در سـال دارد. ظهـور پروانهها بر حسب شرایط آب و هوایی منطقه از اوایل تا اواخر تیرمـاه شـروع و حـدود یک ماه ادامه دارد. این پروانه ها شبها فعالیت دارند و روزها در زیر برگ ها اسـتراحت میکنند. حشره ماده مجموعا 12 تا 400 عدد تخم به صورت دسته جمعی در دستههای 6 تا 40 عددی در سطح بالایی برگها قـرار داده و روی آنهـا را بـا مـاده چـسبناکی میپوشاند. دوره رشد جنینی حدود دو هفته است و در شرایط نامساعد جوی قـدری بیشتر طول میکشد. لاروهای نوزاد در لابهلای شکاف درختان و حتی روی علفهـای هرز و در مواردی داخل خاک به سر برده و در همین پناهگاهها در داخل پیلـهای کـه از تار درست میکند بدون تغذیه زمستان را میگذراند. در بهـار سـال بعـد از پناهگـاههـا خارج و به طرف جوانههای در حال بازشدن که برحسب شرایط منطقه همزمان با اوایـل تا اواسط اردیبهشت ماه است حرکت میکنند. پس از رسیدن به بـرگهـا و خوشـههـا، آنها را با تارها در هم میتنند و از آنها تغذیه مینمایند. پس از تغذیه از هـر بـرگ بـه برگ دیگر تغییر مکان میدهند. این لاروها پس از گذراندن شش سـن لاروی در داخـل برگهای پیچیده و خشک به شـفیره تبـدیل مـیشـوند. دوره لاروی 6 تـا 7 هفتـه و دوره شفیرگی 12 تا 20 روز میباشد.این حشره در حال حاضـر در منـاطق قـزوین، اراک، زنجـان و آذربایجـان غربـی فعالیت دارد و از جای دیگری گزارش نشده است.
کنترل
خسارت این آفت در صورتیکه جمعیت زیاد باشد شدید است و میتواند ضـعف و حتی خشکیدگی درخت را در پی داشته باشد. اگر چـه موهـای خـشک شـده مجـددا پاجوش میزنند، ولی محصول برای چند سالی از دست میرود. معمولا جمعیـت ایـن آفت حالت طغیانی ندارد. مبارزه شیمیایی در حالت طغیانی نتیجهای بـه دسـت نـدادهاست. مبارزه شیمیایی را باید با مشاهده اولین خـسارت بـا یکـی از سـموم فـسفره انجام داد.