شته سبز گندم

Sitobion avenae

(Hom;Aphididae)

این شته در سال های 1372 . 1373 در استان های تهران و گلستان بالاترین تراکم را داشته است.این شته به برگ ، ساقه و خوشه های سبز غلات حمله کرده و خسارت آن معمولا کمی است.

مناطق انتشار

این شته در تمام کشور های منطقه پالئا و نئوآرکتیک ، آفریقای مرکزی و کشور های حوزه مدیترانه یافت می شود. در ایران از نواحی همدان ، کرمانشاه ، تهران ، اهواز ، نوشهر و خلخال و شیراز جمع آوری و گزارش شده است.

گیاهان میزبان

در ایران تا کنون از روی گندم ، جو ، چاودار ، یولاف و سایر گندمیان وحشی گزارش شده است.

خسارت

این شته زمانی که بوته های گیاه میزبان سبز و شاداب هستند از برگ ها تغذیه می کند و هنگامی که خوشه ها تشکیل می گردد ، برگ ها را ترک کرده و لابلای سنبلچه ها مستقر و شروع به تغذیه می نماید.این نوع تغذیه موجب کاهش وزن هزار دانه و چروکیدگی دانه ها می شود.این حشره ناقل ویروس موزاییک جو و زردی است.

زیست شناسی

این حشره تمام دوره زندگی خود را روی گرامینه ها سپری می کند. تا کنون فرم جنسی ان از ایران جمع آوری نشده است.در فصل رویش به طریق بکر زایی تولید مثل نموده و از میزبانی به میزبان دیگر انتقال می یابند ولی در ایتالیا مشاهده شده است که هر شته ماده ظرف 15 روز 20 پوره سن یک تولید می کند و بدین ترتیب تمام طول فصل زراعی را بطریق زنده زایی زاد و ولد می کنند.ماده های جنسی در اواخر تابستان ظاهر می گردند و هر یک تعداد محدودی تخم روی غلات زراعی و گیاهان هرز می گذارند.این تخم ها به همین ترتیب زمستان گذرانی کرده و در بهار تولید شته های موسس یا ماده هایی می کنند که مجدد بصورت بکرزایی تولید مثل می نمایند.

کنترل

جمعیت این حشره در ایران حالت طغیانی ندارد لذا به مبارزه شیمیایی نیاز ندارد.