شارژ یا شدت هرس در انگور

شارژ یا شدت هرس در انگور

جوانه های باقیمانده بعد از هرس روی تاک را شارژ می گویند . یکی از اهداف هرس تنظیم شارژ بر حسب قدرت رشد تاک می باشد. اگر شارژ تئوری (تعداد جوانه روی تاک بعد از هرس ) را با حرف A و شارژ عملی (تعداد شاخه های سبز شده بعد از هرس ) را با حرف a نشان دهیم چندین حالت اتفاق می افتد .

 A=a تمامی جوانه های باقی گذاشته بعد از هرس سبز شده اند که بیانگر شارژ درست می باشد و هدف از هرس نیز رسیدن به این حالت می باشد.

A  بزرگتر از a یعنی تعداد شاخه های سبز شده کمتر از تعداد جوانه موجود روی تاک می باشد که نشان می دهد    تاک ضعیف بوده و تعداد جوانه بیشتر از قدرت تاک بعد از هرس باقی گذاشته شده است . در این مورد پدیده لخت شدن و دور شدن اعضاء بارده از تنه اتفاق می افتد زیرا اغلب جوانه های بالایی شاخه رشد کرده و جوانه های ته شاخه از رشد باز میمانند.

اگر A کوچکتر از a باشد تعداد جوانه های سبز شده بیش از جوانه باقی گذاشته روی تاک می باشد . این حالت بیانگر قوی بودن تاک می باشد که به علت انجام هرس شدید تعداد جوانه کمی برای تاک باقی مانده و به واسطه قوی بودن تاک، جوانه های نهانی نیز شروع به رشد می نمایند . در این حالت تاک پر تراکم و فشرده شده و علاوه بر کاهش تولید محصول میزان آلودگی به بیماریها و نورگیری داخل تاج کم خواهد شد .

بر این اساس باستی هنگام هرس نسبت به رعایت شارژ مناسب اقدام گردد . لازم به یاد آوری است که اگر زمین قوی باشد و محدودیت آب وجود نداشته باشد رشد تاک نهایتا قوی خواهد بود و برای چنین بوته های قوی بایستی شارژ بیشتر در نظر گرفت و شارژ بیشتر نیز اسکلت طویلتری نیاز خواهد داشت تا روی آن جوانه ها با فواصل مناسب توزیع شوند بر این اساس نوع اسکلت و شدت شارژ با همدیگر ارتنباط داشته و بایستی در نظر گرفته شود .
به طور متوسط هر بوته انگور قبل از هرس دارای ِ۲۵ شاخه بارده، هر کدام با ۳۰ جوانه و در کل ۷۵۰ جوانه می باشند که در صورت عدم هرس تمامی این جوانه ها رشد نخواهند کرد و احتمالا ۱۰۰ الی ۱۵۰ جوانه رشد می کنند. اما اگر شاخه ها هرس شوند فقط ۱۰۰ الی  ۱۵۰ جوانه باقی می مانند که اغلب آنها نیز تولید شاخه خواهند کرد . اگر شاخه ها طوری هرس شوند که ۴۰  تا  ۶۰ جوانه باقی بماند شاخه های حاصله بزرگتر و پر رشد تر خواهند شد و کیفیت محصول نیز بالاتر خواهند شد. با افزایش شدت هرس و باقی گذاشتن تعداد جوانه کمتر، میزان رشد رویشی شاخه افزایش و ریزش گلها شدیتر و عملکرد محصول کاهش می یابد از طرف دیگر نیز تعداد زیادی از جوانه های نهان به صورت تنه جوش یا نرک رشد می نمایند. بر این اساس و بسته به نوع رقم و قدرت رویشی بوته بایستی هرس متعادل انجام گیرد. به عنوان یک اصل کلی می توان چنین استنباط کرد که در بوته های هرس نشده مقدار رشد و محصول کلی زیاد اما کیفیت پایین و در بوته های متعادل هرس شده مقدار رشد و تولید محصول مناسب و کیفیت میوه نیز بالا می باشد . در هرس شدید میزان رشد شاخه ها زیاد، رشد کلی درخت کم و کیفیت میوه نیز نامناسب می باشد . در مناطق گرمسیری و مناطقی که قدرت رشد رویشی بسیار زیاد می باشد تعدادی از شاخه های فرعی به خوبی رشد و به مرحله بلوغ نیز می رسند براین اساس در هنگام هرس این شاخه های فرعی را حفظ کرده و تا حد اسپور دو جوانه های هرس می شوند.

در هنگام انتخاب بهترین شاخه های یکساله و جوانه های که بعداز اتمام عملیات هرس برروی بوته نگهداری می شوند . باید به تعداد، کیفیت و توزیع جوانه ها توجه کرد . کیفیت جوانه های روی شاخه یکساله براساس مقدار تابش نورخوشید به برگ های که این جوانه ها را در تابستان سال گذشته احاطه کرده بودند ، تعیین می گردد . برگ های که از شاخه های سطح خارجی تاج منشاء گرفته اند ، مانع از نفوذ نور به داخل بوته می شوند . جوانه کنار این برگ ها که در بهترین موقعیت تابش نور خورشید قراردارند غالبأ مثمر ومیوه دهنده هستند . به همین جهت بهترین شاخه های یکساله میوه دهنده در قسمت بیرونی تاج بالا و کنار داربست قرار دارند. در مواردی که شاخه های بوته فرم دهی شده اند شاخه های یکساله درونی نامرغوبتر هستند چون تمام یا قسمتی از این شاخه ها در زیر سایه ایجاد شده توسط شاخه های بالا و بیرون آنها قرار گرفته است . شاخه های یکساله بیرونی که در معرض تابش نور هستند دارای پتانسیل تولید محصول بالاتری بوده و سریعتر بالغ گشته و نسبت به شاخه های درونی تاج کاملتر هستند و جوانه های روی آنها تا اندازه ای نسبت به سرمای زمستانه مقاومتر هستند . شاخه های یکساله با کیفیت بهتر دارای رنگ تیره تری بوده وقطر آنها بیشتر است بطور کلی شاخه های یکساله نرمال و ایده ال دارای قطر بیشتری بوده و مثمرتر می باشند . البته شاخه های یکساله خیلی قطور که از رشد بیش از حد در تابستان سال گذشته بوجود آمده اند معمولأ غیر مثمر هستند.