ازت (N) : به طور كلي يونجه نياز به ازت خود را از طريق رابطه همزيستي با باكتريهاي تثبيت كننده ازت به دست يم آورد و استفاده بيش از حد كودهاي ازته باعث كاهش عملكرد و افت كيفيت مي گردد . در صورت كمبود اين عنصر برگها كوچك و نازك و سبز روشن شده و ريشه ها نازك مي شوند .
فسفر (P) : اين عنصر باعث گسترش سيستم ريشه اي گياه شده و عملكرد را افزايش مي دهد . در اثر استفاده از كودهاي فسفره مقاومت گياه نستب به آفات و بيماريها بيشتر مي گردد . در صورتيكه گياه دچار كمبود فسفر شود برگها به رنگ سبز تيره و يا بنفسش درآمده و از نوك شروع به خشك شدن مي كند . همچنين گره زايي متوقف شده و احتمال سرمازدگي در گياه زياد مي شود .
پتاسيم (K) : حساس ترين عنصر براي يونجه محسوب مي شود و باعث افزايش عملكرد مي گردد . در صورت كمبود ، ابتدا لكه هاي سفيدرنگي در حاشيه برگ ظاهر مي شود و در نهايت زمينه اصلي برگ زرد و سپس قهوه اي مي گردد و حاشيه برگها به صورت شكسته و نامنظم در مي آيد .
موليبدن (Mo) : اين عنصر در ساختمان آنزيمهاي گياه نقش داشته و به گره زايي كمك مي كند . كمبود آن به علت دخالت در واكنشهاي احياء نيترات باعث بروز كمبود ازت مي شود . و از علائم ديگر كمبود اين عنصر اين است كه برگها باريك و رنگ پريده شده و شكل برگها از حالت طبيعي حالت مي شود . همچنين كم رشدي از ساير عواقب ديگر كمبود اين عنصر است .
بر (B) : اين عنصر در جوانه زدن گرده و در انتقال آب در گياه نقش مهمي ايفاء مي كند . در صورت كمبود ، ميان گره ها كوتاه شدن و گياه به صورت رزت در مي آيد . همچنين سيستم ريشه اي ضعيف شده و رشد متوقف مي شود .
