تاثير عناصر مختلف بر غلات و علائم کمبود آنها

ازت (N) : باعث افزايش پروتئين دانه ، بهبود كيفيت پخت ، افزايش راندمان آبياري شده تعداد پنجه ها را زياد نموده و مقاومت گياه را نسبت به زنگ زرد گندم افزايش مي دهد . در صورت كمبود اين عنصر ساقه كوتاه و نازك مي شود پنجه زني گياه كم شده ، برگها سبز مايل به زرد گشته و خوشه ها كوچك مي شوند .

فسفر (p) : باعث تكامل دانه ، افزايش عمق نفوذ ريشه و سهولت جذب آب مي شود . اين عنصر زمان بلوغ و رسيدن محصول را تسريع نموده و باعث مي شود گياه از خشكي كه عمدتا با زمان تشكيل دانه همراه است آسيب نبيند . در صورت كمبود فسفر برگها و ساقه سبز مايل به آبي شده و بعد از مدتي برنزه يم شود . برگهاي پير از نوك به طرف پائين برگ شروع به خشك شدن نموده و خوشه ها كوتاه مي مانند .

پتاسيم (k) : مقدار پروتئين دانه و راندمان استفاده از كودهاي ازته را افزايش مي دهد . ميزان سلولز زياد شده و در نتيجه ورس كاهش مي يابد . مقاومت نسبت به آفات و بيماريها نيز افزايش مي يابد . اگر گياه دچار كمبود پتاسيم شود . ساقه ها كوتاه و گياه لاغر مي شود . مقدار دانه كم شده و اندازه آنها كوچك مي ماند . برگها به رنگ سبز مايل به خاكستري و يا كمي رنگ پريده مي شود و سوختگي لبه و نوك برگ به وجود مي آيد .

منگنز (Mn) : وزن هزار دانه را افزايش مي دهد . باعث غني شدن دانه گندم شده و عملكرد دانه و كاه را افزايش مي دهد . در صورت كمبود ، رگه هاي زرد كم رنگ و نيز لكه هاي قهوه اي پراكنده ، روي برگ ظاهر مي شود .

مس (Cu) : عمدتا به عنوان كاتاليزور در واكنشهاي گياه شركت مي كند و در صورت كمبود برگهاي جوان تر لوله اي شده ، نوك برگها چروك مي خورد و دانه ها لاغر و كوچك بنظر مي رسد .

روي (zn) : در تشكيل هورمونهاي گياهي نقش عمده اي داشته و اگر گياه دچار كمبود اين عنصر شود . نوارهاي موازي زرد رنگ در اطراف رگبرگ مياني مشاهده خواهد شد .